Gustav Klimt

In het Wenen van Gustav Klimt (1862 - 1918), rond 1900 met twee miljoen inwoners de vierde stad van Europa, bloeide de kunst als nergens anders. Het was een stad vol paradoxen, waar schitterende bals werden georganiseerd en tradities in stand werden gehouden die de opkomende veranderingen ("moderniteit") moesten verbloemen, maar waarbinnen sociale tegenstellingen steeds nadrukkelijker voelbaar werden. Dit spanningsveld tussen behoudzucht en drang tot vooruitgang bleek rond 1900 een uitstekende voedingsbodem voor een hele generatie kunstenaars, componisten en wetenschappers als Gustav Mahler, Arnold Schönberg, Sigmund Freud en Gustav Klimt.

Opgeleid en begonnen als academisch kunstschilder, geliefd ook als portrettist van de hogere klassen, brak Klimt halverwege zijn leven radicaal met het traditionele.
Hij richtte met anderen in 1897 de Wiener Sezession-beweging op, de Oostenrijkse variant van de Art Nouveau of Jugendstil, het werk van de groepsleden werd populair dankzij het tijdschrift Ver sacrum. Klimts werk bestaat vooral uit schilderijen, maar hij heeft ook muurschilderingen, tekeningen en collages vervaardigd. Zijn onverminderde populariteit getuigt niet alleen van de bijzondere aantrekkingskracht van zijn weelderige schilderkunst, maar ook van de universele thema’s waaraan hij werkte: liefde, vrouwelijke schoonheid, ouder worden en de dood.